Dubrovački kozmetiku nazivaju rajskom ili duhovnom kozmetikom upravo zato što su ju osmislili redovnici i časne sestre te su se te dragocjene recepture čuvale u samostanskim arhivama jer su redovnici, kao rijetki pismeni u ono doba, bili ujedno i zaštitnici znanja o biljkama i njihovoj medicini. Ti su zapisi bili prvo štivo za kasnije proučavanje i istraživanje ljekovitih i ljepotnih dodataka te preteče današnjih modernih laboratorija, apoteka i drogerija.  Upravo zahvaljujući svećeničkoj skribomanskoj naravi, većina tih drevnih zapisa ostala je sačuvana do danas te se moderna proizvodnja kozmetike sve više okreće takvom drevnom pristupu ljepoti, u skladu s prirodom i čovjekom.  

Te zbirke rukom pisanih recepata (to je bio onaj krasopis popraćen slikama u boji) i uputa za njegu i liječenje nazivaju se ljekaruše te se iz njih lako mogu iščitati razni utjecaji od antičke pa do arapske medicine. Inače, te srednjovjekovne samostanske ljekarne bile su prave riznice prirodnih pripravaka od kojih neki postoje i danas a tipičan primjer je naš Tradicionalni dubrovački balzam, starinskog naziva Dubrovačka pomada, koji je po svemu na tragu srednjovjekovnih receptura, doduše s dodatkom modernog štiha, no iste provjerene recepture.